آراء تربیتی راف والدو امرسون

چکیده:

هدف اصلی در این نوشتار بررسی و شناخت آراء تربیتی راف والدو امرسون، می باشد. با استفاده از روش سندکاوی در این نوشتار، دیدگاه امرسون در خصوص نظام تعلیم و تربیت رایج، دیدگاه وی نسبت به کودک، اهداف تعلیم و تربیت، روش و اصول تربیتی، مورد بررسی قرار گرفته است. نتیجه به دست آمده حاکی از این است که اعتقاد امرسون به موجود مطلق، روح و معنویت، در آراء تربیتی که ارا ئه می داد، نفوذ کرده است از این رو در تعلیم و تربیت باید به شخصیت شاگرد احترام گذاشت و در جهت باز سازی فطرت اصیل گام های اساسی برداشت.

مقدمه:

راف والدو امرسون (Ralph WaldoEmerson) فیلسوف و نویسنده آمریکایی در سال 1803 در بوستن ماساچوست به دنیا آمد. امرسون یک پروتستان کاملا انقلابی و خالص بود. گرایش اساسی و مسلط در حیات و اندیشه های امرسون، تجربه اش در زمینه ی اصل مبدا روحی یا معنوی است که در پشت و ضمن همه ی هستی، پدیدار است. امرسون طرفدار فلسفه استعلایی است و تاریخ او را جزء گروه افلاطونیان قرار داده است. آراء وی در حوزه تعلیم و تربیت نیز متاثر از عقاید متافیزیکی و اخلاقی اوست.

انتقاد به نظام آموزشی رایج

1. متمرکز شدن بر تربیت ذهنی به جای تربیت همه جانبه

2. باور نداشتن طبیعت اصیل کودکان

3. هدف تعلیم و تربیت رایج این است که کودکان مردانی مثل آن ها شوند، نه اینکه آنچه می توانند شوند.

دیدگاه امرسون در خصوص کودکان

از دیدگاه امرسون کودکان جلوه خالص طبیعتی هستند که به صورت مقدس الهام شده اند. کودکان غریزه یا فطرت مطمئن تری نسبت به بزرگسالان دارند. کودکان را باید به خاطر صداقت، بی گناهی و جذبه ی شکنندگی شان دوست داشت و به آن ها احترام گذاشت. وی رویکرد والدینی که می خواهند کودکشان منش و سرنوشت آن ها را تکرار کند، یک مانع بزرگ در تعلیم و تربیت آن ها می داند.

اصول تربیتی

1. فعال و خود جوش بودن دانش آموز

2. تمرین و انضباط: امرسون می خواهد با روش های عالی موجود تمرین و انضباط را در کار کودک جزئی از فرآیند جنبشی و حرکتی او قرار دهد. وی معتقد است که تنها مدرسه یا عقل نیست که تربیت می کند، ما بسیاری از امور را از طریق عمل کردن می آموزیم.

هدف تعلیم و تربیت

هدف اصلی تعلیم و تربیت باید متناسب با هدف زندگی بوده، امری اخلاقی باشد و اعتماد به خود را بیاموزد و با تدین همراه باشد. هدف تربیت در دیدگاه وی پرورش خود باوری و تبدیل دانش آموز به انسانی آرمانی و خود آگاه است.

روش

وی به روش طبیعی معتقد است که در تدریس نباید حقایق را به عنوان حقایق انتقال ندهیم بلکه در هر موضوعی که تدریس می شود حس تعجب و احترام را در مورد علت عمیق تر حیات تحریک کنیم. ممکن است دانش آموز مذهب یا فلسفه مشخصی نداشته باشد ولی با این روش فرد مذهبی می شود و در می یابد نه تنها خود بلکه هم نوعانش و همه مخلوقات با موجود مطلق در ارتباط اند. تعلیم و تربیت بایستی شجاعت آمیز و انسانی باشد و این امر، امری نیست که صرفا جنبه عقلانی یا کتابی داشته باشد و بتوان آن را به ساختمان مدرسه محدود کرد، در صورتی که هر موضوعی به طور جدی تفسیر شود، می تواند به تلاش انسان برای فهم خود کمک کند.

عدم تفاوت میان علوم طبیعی و انسانی در نظز امرسون:

به نظر امرسون از لحاظ ارزش تربیتی مادامی که هر دو دسته از علوم بتوانند به انسان در تشخیص نقش خود در درک حقایق و اندیشه ها کمک کنند، فرقی با هم ندارند. طبیعت نیز رشته ای است و به همان اندازه «سمبول یا علامت روح» است. این روح را در زیست شناسی و فیزیک می توان از طریق هدایت دانش آموز به مدلول عمیق و اصلی هر مساله که مطرح می شود، نشان داد که تاثیر معلم زیست و فیزیک بیش تر از معلمی است که درس مذهبی تدریس می کند.

توصیه های تربیتی:

1- بایستی استعدادها و دانش کودک به منظور تجهیز فکر اخلاقی او به کار گرفته شود.

2- بایستی نا امیدی ها و مشکلات تربیتی را با تعلیم و تربیتی برخوردار از روح و معنویت از بین برد.

3- تعلیم و تربیت همواره بایستی با علاقه و شوق همراه باشد.

4- تعلیم و تربیت صحیح باید از طریق گسترش دادن مراکز از مادر به خانواده، از خانواده به جامعه و از آنجا به دنیا، محقق شود.

نتیجه گیری:

بر اساس مطالب مطرح شده کاملا مشخص است که اعتقاد امرسون به موجود مطلق و روح و معنویت، در آراء تربیتی که ارا ئه می داد، نفوذ کرده است. در حقیقت وی در تعلیم و تربیت به گزاره های ارزشی اهمیت زیادی می دهد، آنچه که در عصر حاضر از تعلیم و تربیت غربی رخت بر برسته است. بر اساس آراء امرسون از این رو در تعلیم و تربیت باید به شخصیت شاگرد احترام گذاشت و در جهت باز سازی فطرت اصیل گام های اساسی برداشت.

منبع: اولیچ،رابرت (1390) مربیان بزرگ (تاریخ اندیشه های تربیتی) ترجمه علی شریعتمداری، تهران: سمت